.
ik hoor je stem, onverwacht luid,
helder, duidelijk, ik zie je kamer,
achter je de boekenplanken
ik zie je volle lach die doorbreekt,
hoor de regels die je dichtte,
lees de wanhoop in je
leven, dwars
door de blokkades heen
een klik en jij verdwijnt
ik scroll de beelden die ik filmde
op mijn netvlies door, en zie
hoe jij alleen achterblijft en wij
in het theater voor je klappen
hoe jij vanavond net als ik
het leven probeert
terug te denken
n.a.v. het optreden van Abeer Abiad (Palestina/Gaza) via Skype
op Woorden voor Gaza, 20-01-2011
ik hoor je stem, onverwacht luid,
helder, duidelijk, ik zie je kamer,
achter je de boekenplanken
ik zie je volle lach die doorbreekt,
hoor de regels die je dichtte,
lees de wanhoop in je
leven, dwars
door de blokkades heen
een klik en jij verdwijnt
ik scroll de beelden die ik filmde
op mijn netvlies door, en zie
hoe jij alleen achterblijft en wij
in het theater voor je klappen
hoe jij vanavond net als ik
het leven probeert
terug te denken
n.a.v. het optreden van Abeer Abiad (Palestina/Gaza) via Skype
op Woorden voor Gaza, 20-01-2011
Hieronder haar gedicht:
Verbannen vaderlandsliefdeGedicht van Abeer Abiad (vertaald door Fouad el Haji)
Waarom blijven wij al zolang in ballingschap en bezitten wij huis noch haard
Waarom ontbeer ik dit alles en leef ik op de kruimels van ballingschap
Ik werk ‘s- middag s in een broodfabriek en ‘s-morgens in een kolenmijn
Tussen beide slijt ik mijn dagen, dagen zonder daglicht
Ik zie zon- noch maanlicht
Ik verlang met heel m’n hart naar een vrije dag, o als dat toch zou kunnen
De gedachte aan twee dagen vrij brengt zelfs de hele wereld tot leven
Al ligt er ‘s-avonds waarschijnlijk geen brood op de plank
Wat is armoede ondraaglijk en wat is ballingschap ontluisterend
Mijn vermoeidheid, mijn pijn en mijn verdriet is een geheim dat ik enkel met mezelf deel
Je zou bijna vergeten dat ik in eigen land verbannen ben, verbannen in Arabisch land
Een land dat de spiegel van mijn ziel is en dat vaderlandsliefde vergeten is
n Land dat vergeten is dat ik als burger van Arabisch land als banneling in eigen land leef
n Land dat de vaderlandsliefde heeft verbannen
De hemel boven mij weent van verdriet om mijn woorden
Nee, hemel, ween niet. Volstaat het niet dat de hele wereld al verdrietig is?
Bedaar, amberkleurige aarde om ons heen, treurt niet
Want ik zal me kranig houden, ook in ballingschap
Ademhalen is voor mij genoeg. Zolang m’n hart klopt, koester ik de hoop
Excuseert u mij geachte lezer, wanneer in mijn woorden droefenis doorklinkt
Want nog droeviger dan dat is mijn bestaan als banneling in eigen land
n Land dat de spiegel van m’n ziel is
n land dat vaderlandsliefde is vergeten en dat zelfs mij is vergeten
Waarom blijven wij al zolang in ballingschap en bezitten wij huis noch haard
Waarom ontbeer ik dit alles en leef ik op de kruimels van ballingschap
Ik werk ‘s- middag s in een broodfabriek en ‘s-morgens in een kolenmijn
Tussen beide slijt ik mijn dagen, dagen zonder daglicht
Ik zie zon- noch maanlicht
Ik verlang met heel m’n hart naar een vrije dag, o als dat toch zou kunnen
De gedachte aan twee dagen vrij brengt zelfs de hele wereld tot leven
Al ligt er ‘s-avonds waarschijnlijk geen brood op de plank
Wat is armoede ondraaglijk en wat is ballingschap ontluisterend
Mijn vermoeidheid, mijn pijn en mijn verdriet is een geheim dat ik enkel met mezelf deel
Je zou bijna vergeten dat ik in eigen land verbannen ben, verbannen in Arabisch land
Een land dat de spiegel van mijn ziel is en dat vaderlandsliefde vergeten is
n Land dat vergeten is dat ik als burger van Arabisch land als banneling in eigen land leef
n Land dat de vaderlandsliefde heeft verbannen
De hemel boven mij weent van verdriet om mijn woorden
Nee, hemel, ween niet. Volstaat het niet dat de hele wereld al verdrietig is?
Bedaar, amberkleurige aarde om ons heen, treurt niet
Want ik zal me kranig houden, ook in ballingschap
Ademhalen is voor mij genoeg. Zolang m’n hart klopt, koester ik de hoop
Excuseert u mij geachte lezer, wanneer in mijn woorden droefenis doorklinkt
Want nog droeviger dan dat is mijn bestaan als banneling in eigen land
n Land dat de spiegel van m’n ziel is
n land dat vaderlandsliefde is vergeten en dat zelfs mij is vergeten
Heb ik niet ’t volste recht om te zeggen dat het de vaderlandsliefde heeft verbannen?
