Leeg Nest Syndroom

Vanochtend was het stil. Ik werd pas wakker van tractoren die langs ons huis af en aan reden. En niet meer van het irritante harde geschreeuw van vader en moeder.

Gisteren waren ze er nog. Al dagen werden we gewekt door het snerpende gekrijs. De een probeerde de katten weg te lokken terwijl de ander ongezien probeerde in de lage, dichtbegroeide struik te glippen. Even later klonk er een heel zacht, vertederend hoog geluid. Alsof er heel ver weg, heel hoog in de lucht een grote zwerm vogels overvloog. Het drong pas langzaam tot mij door dat het uit de struik kwam, dit hoge, ijle gepiep. Het was het gepiep van pasgeboren merels die honger hadden, wilden eten, riepen om hun vader en hun moeder.

Hoe hadden ze ooit deze meest domme plek kunnen kiezen als kraamkamer? Een huis met vijf katten op nog geen vijf meter afstand. Vanaf dat moment lieten we de katten alleen maar aan de voorkant naar buiten en bewaakten we, met vader en moeder merel, de kleintjes met ons leven. En bereidden we ons voor op de cadeautjes die onze trotse katers ons ongetwijfeld een keer voor de voeten zouden werpen.

Vanochtend bleef ik maar steeds met een schuin oog van achter mijn p.c. naar de struik kijken. Er verscheen geen vader en ook geen moeder, zelfs geen sluipende kater die aan mijn blikken probeerde te ontsnappen. Op het ergste voorbereid zocht ik onder de struik naar veertjes, botjes, resten van wat ooit...maar nee, ik vond niets. Nergens een spoor.

Voorzichtig heb ik de takken van de struik uiteen geduwd. Het duurde even voor ik de juiste plek gevonden had. In het hart van de struik vond ik een volmaakt rond, zorgvuldig in elkaar gevlochten nestje. Leeg.

Ik hoop dat de eerste vliegles een succes was, ze zichzelf vliegende kunnen houden in die grote, boze dierenwereld. Misschien af en toe even over zullen vliegen, zelfs even zullen landen op hun geboortegrond. Maar vooral ook hun geluk iets verderop zullen zoeken. En vinden. Hoger, veiliger, beschutter.

De vogels zijn gevlogen en de luid kwakende kikkers hebben deze nacht hun plaats ingenomen. We wonen tenslotte niet voor niets ‘buiten’.