Tips voor lichte vooruitzichten in donkere wintermaanden

Tip 1. September

Het is opeens een stuk
lichter in de woonkamer
als je de bomen gesnoeid hebt.
Ramen lappen bewaar je
voor de volgende herfstdip.
Een kwestie van
heldere doelen stellen.


Tip 1.1

Lap de buitenramen vlak voor het regent.
Check de lucht, de buienradar niet.
Trek per raam hooguit een minuut uit
inclusief verslepen van ladder en emmer.
Let op hoe snel en doeltreffend je te
werk gaat als de eerste druppels vallen.
Geniet daarna in tijd die over is
van een uitzicht. Het doel heiligt altijd.






09-09-2013 18:00 uur

requiem voor een vriend

water wit water dwarrelt weer neer

 

water wit water valtdwarrelt alweer

waterwit valt het

om hem dwarrelvalt het

 

                                                sneeuwzeer

 

 

septembersneeuw

                                              

                                                                            vlok

 

 

         oktobersneeuw

 

                                                                                      klok

 

 

                     novembersneeuw

                                                          

                                                                                                vlok

 

 

                               decembersneeuw

                                                                      

                                                                                                          klok

 

                                                                                             

drink met hem de kou en breek met hem het ijs zing met hem de dagen gedenk

                        waterwit water dwarrelt weer neer

drink met hem de kou en breek met hem het ijs zing met hem de maanden gedenk

drink met hem de kou breek met hem het

                                                                                                waterwit water                                                                               

drink met hem de kou en breek met hem het ijs zing
met hem de jaren gedenk

                                                                                                          waterwit

drink met hem breek met hem zing met hem drink kou breek ijs

week ijs in kou en gedenk en drink en breek en weet

 

en gedenk en drink en breek en weet
dat het soms nog zeer sneeuwt in april

 

 

                         stil

                                         

                                         stil

 

 

                                              stil

 

 

                                                                                   stil

 

 
 

                                                                                 stil

 

 

                                                                                             

                                                                                             

                                                                                                                 

 

Geschreven naar Requiem for my friend, part 1, 04, Offertorium van Zbigniew Preisner

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=ryDIK8TH4eU

 

 

Over de weg, de waarheid en het leven

Mijn meester van de vierde klas verliet ons.

Hij ging aan ontwikkelingshulp doen.
Op de kaart wees hij een land aan.
Dat was de eerste keer dat ik hoorde van Bangladesh.

Bangladesh stond voor armoede.

Bangladesh stond voor zielige mensen die geholpen moesten worden.
Bangladesh stond voor een land zonder drinkwater.

En mijn meester was een heilige die alles op kon lossen.
Want mijn meester geloofde in wonderen.
In de weg, de waarheid en het leven,
waarover hij in mijn poesiealbum
zo mooi geschreven had.

O, wat wilden we graag zijn als onze meester.

We pikten uit de kast in de woonkamer
de oude beurs van mijn grootvader.

Op een papier schreven we
in ons allermooiste handschrift:
Help de arme mensen in Bangladesh.

We gingen langs de huizen van ons dorp

en haalden bijna dertig gulden op.
En tassen vol wol. Heel erg veel wol.
In verschillende kleuren en verschillende diktes.

Van de oude wol

werden in een oude schuur
door oude dames van mijn leeftijd
nieuwe kleren gebreid die
voor een habbekrats werden verkocht.

Van het geld kochten we een apparaat.

Het was een van de wonderen
die mijn meester naar Bangladesh zou brengen.
Het veranderde het zoute water in zoet.

Het is veertig jaar later.

Ik sla de krant open en lees
over het jaarloon van een naaister in Bangladesh.

En ik weet, al veranderen we

in ons allermooiste handschrift
al het zoute water in zoet

de bittere nasmaak krijg je er niet mee weggespoeld.

 

noodzaak

mijn gedichten zijn grofweg 

in twee categorieën te verdelen

die met noodzaak en die zonder noodzaak

 

die met noodzaak vindt men

over het algemeen verschrikkelijk

die zonder noodzaak vind ik verschrikkelijk

 

als ik een echte vent was

zou ik op het multifestijnfoldertje

in de fietstunnellift pissen

maar ik heb geen kloten

en schrijf in plaats daarvan

het zoveelste kutgedicht




 

Crisis

Ze zeggen dat er een nieuwe tijd gaat komen
sinds het vergaan van de wereld niet doorging.
 
Er wordt inderdaad meer verse groente gegeten;
dat is goedkoper dan een kant en klare diepvriesmaaltijd.
Ook zijn er meer zelfdodingen. Dat ruimt lekker op.
 
En we contempleren ons te pletter, want dat allitereert
zo lekker, terwijl we god, hoe heet ie ook alweer, dat ene
lied van die ene zanger horen coveren. Het volk scandeert,
net te laat (want de autocue weigerde), de geijkte woorden:
 
Kruisig hem! Kruisig hem! Kruisig hem!
 
Kerkdiensten willen we, rouwkransen,
witte ballonnen, stille tochten integraal
te volgen op de schermen van de mediamarkt.
Het filmpje over zijn leven ligt al weken klaar.
 
Maar hij gaat niet dood.
Hij ligt in het hospitaal
heeft een longontsteking
en is vierennegentig
maar gaat maar niet dood.
 
Wel zijn er meer zelfdodingen voor het meubelpaleis
speelt een paashazenhoempapaorkestje:
 
Hij is niet dood hij leeeeft!
 
Een open deur?
Jazeker meneer.
Het tocht hier als de ziekte.
 
 
   
 
2 april 2013

van die dingen

 

alles valt uit elkaar
dat is nu eenmaal zo
met een beetje geluk pas
in een kist of in een oven
maar het komt vaker voor
dat er al gaten in zitten
of stukjes ontbreken
zonder dat je er erg in hebt

dat je kijkt en denkt
er mist iets
maar je weet niet wat het is
een oog, een vinger
een teen of een hand
ergens is het nog

pas als alles
helemaal verdwenen is
vind je het ontbrekende
bijvoorbeeld tussen de messen
in de keukenla

het is als met sokken
als je de een hebt weggegooid
vind je de ander terug
voor je het weet
zit je met een weeshuis vol
en je hebt er niets aan

 

 

 

13-04-2013

waar denk je aan

waar denk je aan

stel deze vraag
niet aan de moeder die

denk het onuitsprekelijke
maar schrijf het niet, schrijf het nog niet

er is een moeder die

denk het onuitsprekelijke
maar schrijf het niet, schrijf het nog niet

want wat niet geschreven
staat mag nog bestaan
zoals het is

 

 

Beginnend bij het raam

Om maar met de deur in huis te vallen:

aan het klapraampje ontbreken twee schroefjes.
Het wijkt ook iets.

In de balken zitten gaten,

restanten van vorige bewoners, ooit
onzichtbare getuigen achter een systeemplafond.

Nu strijken ze langs donkerblauwfluwelige gordijnen, te lang,

stoten tegen de cd-kast, te klein, de boekenkast, te vol,
het theeservies, niet compleet.

Ook zitten ze voor het haardvuur,

bij de schoorsteen met de geelbruine aanslag.

Witten steeds weer een gebed, zonder einde,

voor de dode kaarsvetsporen,

de cactus die eens bloeide,
het ficusblad met de brandwonden.

Zelfs voor de giftige Anthurium met rode bloem,

huwelijksboeket van een moeder, bijna dood
door vorst in de vensterbank.

Stroomdraden die steeds meer

loslaten.

Op de trap de heiligen die naar boven moeten,

Antonius van Padua,

afgebladderd. Maria met kind,
gebroken. Jezus zonder armen.
Zwartekatdievanzijnvoetstukviel.

Er valt niet tegenop te lijmen,

de schoonheid van hangende tulpen, bijna uitgebloeid,

de kracht waarmee ze zich oprichten na een nacht zonder water.








03-03-2013

                                                                                                                                                      

 

 

 

 

hij doet alles

 

hij doet alles

samen
zwijgend
en langzaam

zij bedenkt

hoe ze samen
de dingen
het beste aan kunnen pakken

als de zon schijnt
trekken ze hun T-shirt
erbij uit

of ze trekken

oranje hesjes aan

vervolgens

bekijken ze

zwijgend

het schema

controleren ze
het materieel

zetten ze hekken

krijten ze pijlen
leggen ze buizen

of ze graven putten

daarna

gooien ze alles

langzaam
weer dicht

 

 

 

 

 

 

13-05-07 

begin

begin

aan het einde van de wereld
zijn zij er nog steeds
ze waken over ons
zeggen ze

ze zijn daar namelijk
voor opgeleid en ingewijd
ter bescherming
van de gehele aarde
en ter verdediging
van de algehele mensheid

maar eigenlijk heb je er niets aan

nee, echt
je hebt er echt helemaal niets aan
aan die mannetjes
ze staan daar maar te staan

met hun helmpjes en laarsjes
en hengeltjes en schopjes
en schepnetjes en kruiwagentjes

en nooit, echt nooit vallen ze eens om
waar je ze ook inzet

zelfs als je ze ten einde raad laat vallen
breken ze niet eens, terwijl

uit alles om hen heen
maar dan ook uit alles
om hen heen
blijkt dat aan alles
maar dan ook aan alles
om ons heen
een einde komt

maar nee, zij blijven
tegen beter weten in over-

eind








 

graven

man en vrouw
vervlochten

in betonijzer

rouwranden

onder mijn nagels

















Inspiratiebron o.a. deze foto: 
http://lightbox.time.com/2013/05/08/a-final-embrace-the-most-haunting-photograph-from-bangladesh/#1

Altijd mis

Drie boeken, twee dikke en een iets dunnere.
De dunnere de roman, de twee dikke poëzie.
Dat verwacht je niet.

Dat je bijvoorbeeld eens wat vaker
eerst een afweging maakt: schiet ik wel
of schiet ik dit keer niet?

Of dat je tijdens een opstootje ook eens
kan overwegen om met je geweer te gaan
slaan in plaats van altijd maar te schieten.

Wat een rare zaak is het toch.
Een mevrouw vraagt of hij het boek in wil pakken.
Hij antwoordt met de vraag:'Is het een cadeautje?'

Gedeeltelijk readymade, bron: Trouw, 25-2-2013, Teun Lagas over het trainen van Afrikaanse militairen, naar uitspraken van trainer Alwin van den Boogaard

ga op weg

ga, ga op weg, de dag

dat het mot regent, de dag
dat straatlantaarnen ook overdag nog branden

ga, ga op weg en zie

zie de afgelegen plek in het park, zie

de Marokkaanse jongen die zijn auto parkeert

zie naast hem de blonde man, hij lijkt op
Willem Alexander

 zie halverwege het fietspad het bord:

 OMLEIDING VIA DE ENGELENBRUG

zie op de grote kei de kleine steen

met daarop de woorden

            Faith

           Hope

              Love, fiets door
het is al laat

zie bij de smeedijzeren poort het taxibusje:

          n i e m a n t s v e r d r i e t
zie voor de ramen de oude gezichten, zie ze
naar buiten staren, wachtend op
                                                        de laatste bezoekers
zie de bloemenwagen die is volgeladen
    veeg het marmer, snoei lavendel


kijk terug naar binnen:
verlichte kersttaferelen, uit de hand gelopen
hobby’s met modelspoorbanen


de keien

de lege plek

de auto die wegrijdt

negeer de omleiding, neem de mooiste weg

 

 

 

 

 

.

dat je dan...

dat je dan een boek leest over een ander
die zich tien slagen in de rondte leeft

dat je dan het bonnetje van De Rustende
Jager in dat boek laat zitten

dat je dan later, of een ander
dat bonnetje terugvindt

dat je je dan niet herinnert
dat je at, maar wel weet

dat je schuilde

dat je er dan niet omheen draait
dat je dan het beestje noemt, bij naam