als kamillestenen geurend
hun laatste tonen prijsgeven
stellen wind en stof
in fijn verwaaide klanken
jou haar voor
als zij ons vertelt
van de dagen dat zij wachtte
wetend dat zij
nooit meer daar zou zijn
hoor ik opnieuw haar laatste woorden
‘Kun je niet nog wat blijven’
gefluisterd voor mij alleen
in die eindige leegte
heen gevlogen
voor eeuwig bij mij blijvend
in de lucht hangend
aangevaren
met de zuidenwind van de rivier
slaan golven als bitter welkom haar
en mijn gestrande zeelieden
overboord
het antwoord wordt nu pas
na zo veel later vrij
gegeven
als onweer flitst
en noordenwind mij fluit
"It's very beautiful over there.”
“ I see you over there."
28-08-09/13-09-09
Mooi Yvonne! Dit geldt voor je laatste drie bijdragen. Ook ik miste je al een poosje en dan is het fijn om je weer te kunnen lezen.
BeantwoordenVerwijderen