Ik, mijn woorden en wat wijn

Kwam eens in de zoveel tijd steeds die hunkering
maar bovendrijven. Na het eten, wijn gedronken,
kwam de zin.

Draaide een sjekkie. Luisterde.
Pen en papier paraat.

Ik, mijn woorden, de asbak en wat wijn.

Invallende duisternis aan een grote lege tafel.
Meer was niet nodig. Meer vroeg ik niet.
Wilde niemand om mij heen.

Wat schreef ik. Zo alleen.

Heb steeds gegeten, wijn gedronken.
Bovendrijvend komt vanavond weer die zin.

Ik luister.

Er is niemand om mij heen. Alles is uit.
Meer is niet nodig. Meer vraag ik niet.
Doe geen water bij de wijn.