Het respijt der verveling: 'Dichters zijn over het algemeen geen vrolijke mensen of ze doen alsof. Daarnaast willen ze nog al eens te veel drinken.'

terwijl de dichter mij terloops wil
laten geloven in onwaarheid
doe ik alsof ik te veel drink
pseudolachend zinnen wikkend
over wegend wentelend in
virtuele onvoorzienigheden
is het of ik kan bestaan

ach kom, hef toch met gulle lach
het glas op dichters’ onder gaan
in golven van het wereld wijd
verspreide web der muzen
troost de dichter die onvervalst

fluistert, de muze kluistert
aan beloftes waar gedaan