Niet alle overeenkomsten met de werkelijkheid
berusten op louter toeval, het lezen van kleine
lettertjes had dat niet kunnen voorkomen.
Al is het verhaal zo niet gebeurd, de woorden
leiden hun eigen leven, de verbanden rukken
zich los van wonden, nauwelijks geheeld alweer
vergeten, vervangen en herschreven. En zo
blijft staan wat van belang is, blijft liggen wat
nog wachten kan, blijft overeind wat op eigen
benen kan bestaan. Blijft geloof, blijft hoop, blijft
ook de grootste van de drie. Ze blijft en komt,
al is het onbenoemd afwezig, louterend overeen.
.
Ja, zo is het.
BeantwoordenVerwijderenDank, Warket.
BeantwoordenVerwijderenIk hik tegen het laatste woord aan.
BeantwoordenVerwijderenEn verdrink in dit moerasje (let wel, ik schrijf moeras"je", dus semi-lief bedoeld)
Aan de ene kant werkt dit gedicht, aan de andere kant voor mij helemaal niet. Ergo: het ligt aan mij. Maar misschien moet je gewoon de middelste strofe er helemaal uithalen?
&
Dank voor je semi-lieve commentaar :)
BeantwoordenVerwijderenDat laatste woord, ja...eerst had ik 'over een'(los van elkaar), heb er uiteindelijk toch overeen van gemaakt. Weet niet of dat iets voor jou zou uitmaken. En nee, de middelste strofe heb ik nodig als aanloop, zeker bij het uitspreken van de tekst, vooralsnog.
Ha, eindelijk geloof ik dat ik er een beetje vat op heb. Leuk ook, ook dat. Mooi taalgebruik: helder en compact. (Alleen zou ik 't eerste couplet overwegen in extra klein lettertype weer te geven, zo mogelijk. ;-) )
BeantwoordenVerwijderenEn gelaagd, en gelaagd is goed.
Mvg, Job Antoine
Hey Job, lees nu pas je reactie. Beetje laat...Dank, blij mee.
BeantwoordenVerwijderen