.


.

zondag 31 mei 2009

tijd










uiteindelijk

ben je

altijd iemand

die verlaten
gaat en wordt




(deze regel schreef ik lezend
in de kleine miezerige god)


8 opmerkingen:

  1. Vooral de ambiguiteit van de laatste regel - 'die verlaten gaat en wordt - vind ik erg mooi.
    Verlaten kan een thuiskomen zijn.

    (allumbr - malbrul - brullam - barmlul - mulblar ...)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ambiguiteit? Over welke guitigheid hebben we het eigenlijk?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Kom op Douwe! Where's the spirit?

    Dat je - al dan niet uiteindelijk - altijd iemand bent die verlaten gaat en wordt, laat zich enerzijds lezen als actief vs passief.
    Dus vrij letterlijk (of jij gaat weg, of de ander).
    Daarnaast kan het 'verlaten' (actief) ook noodzakelijk zijn om iemand te 'worden'. (losmaken, groeien).
    Mooiste - maar ook meest letterlijke - voorbeeld is natuurlijk de geboorte: je 'verlaat' het lichaam van de moeder en 'wordt' een zelfstandig wezen. Niet zelden is het nodig die 'geboorte' in overdrachtelijke zin op latere leeftijd nog eens mee te maken. Verlaat de afhankelijkheid (emotioneel, financieel, whatever) en wordt zelf iemand.

    Dood, leven, zo kun je het ook lezen.

    En dan is er nog wel een manier wanneer je 'verlaten' als 'later worden' of 'ouder worden' leest.
    Misschien ook nog wel als 'ver laten', afstand nemen.

    Ik was nooit zo van de poezie, maar dit vind ik erg fijn Echt saudade :-)

    (rephe - pereh, herpe, pheer, rheep,heerp, preeh)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is waar wat je zegt, Schrikkeltijd.
    Vroeger of later.
    Ik weet het. Ik blijf
    er gelaten onder.
    Ik ...
    Ach,
    laat maar.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hij´s fijntjes Aik

    cototin, nicotot, conitot, contito

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat "gaat en wordt" zorgt voor een verheffing boven elk slachtofferschap. Errug mooi.

    BeantwoordenVerwijderen